Bugün sizlerle çok değerli bir edebiyat insanıyla yaptığım röportajı paylaşmak istiyorum. Şair, Yazar, Gazeteci Abidin GÜNEYLİ… Çok küçük yaşlarda Mersin Şair ve Yazarlar Derneği’ne gittiğimde yollarımız kesişmişti Abidin hoca ile. O dönemlerde derneğin başkanlığını yapan Abidin Güneyli’den edebiyat adına birçok şey öğrenip sayesinde bu alanda gelişim sağlama şansım oldu. Kendisi beni çok küçük yaşımda tanıyıp bugünlere gelmemde katkısı büyük olduğu için “torunum” diyerek onurlandırmıştır. Sanatta usta çırak ilişkisi vardır ve genç sanatçılar o işi ustasından öğrenir. Bizimki de usta-çırak ilişkisinin “dede-torun” versiyonu diyebilirim. Böyle bir dedeyle yolum kesiştiği için kendimi çok şaslı hissediyorum.
Abidin Güneyli akademik eğitimini İstatistik üzerine almış ve uzun yıllar Adana Bölge Müdürlüğü yapmıştır. Aynı zamanda çeşitli gazetelerde köşe yazarlığı yapıp radyo ve televizyonlarda şiir programları yapmıştır. Emekli olduktan sonra Mersin Şair ve Yazarlar Derneği’nin başkanlığını yaptığı süreçte Maki adındaki kültür-sanat ve Edebiyat dergisini çıkartmış olan Güneyli’nin hikaye ve şiir kitapları da mevcuttur.
Eserlerinden bazıları; Kırk Bahar Geldi Geçti, Son Bahara Çeyrek Var, Öyküler ve Denemeler, Elma Şekeri, Topsuz İğne…
Röportajımıza bir Abidin Güneyli şiiri ile giriş yapmak istiyorum.
Yazın hayatınıza ne zaman, hangi edebi tür ile başladınız?
Şiir ile. Sonradan şair olunmaz şair doğulur.
Yaşamınız boyunca birçok çeşitli meslekler yapıp farklı insanlarla karşılaştınız, çok fazla anınız var. Onları yazdığınız bir anı defteriniz var mı? Var ise bunu bir otobiyografiye dönüştürme düşünceniz var mı?
Türkiye’yi karış karış gezmiş ve birçok insan ile tanışmıştım ve anılar biriktirmiştim. Küçük bir de defterim vardı ama bir kaza ile defterimi kaybettim. Yani otobiyografi yok.
Uzun süre Mersin Şair ve Yazarlar Derneği’nin başkanlığını yaptınız. Edebiyatla ilgili paylaşımların yapıldığı bir dernek olmasının bir şehre kattıkları hakkında neler düşünüyorsunuz?
Birçok insanı yazmaya ve özellikle de okumaya yönelttik. Uzun yıllar okul okul gezerek söyleşiler yaptık. Çıkarttığımız MAKİ dergisinde o yıllarda genç Kuşak-Genç Sayfa gibi bölümler yapar öğrencilerin yazdıklarını yayınlar ve dergileri ellerine ulaştırırdık. Bu bir teşvik yöntemiydi. Başarılı olduk mu bilemiyorum. Zaman hem bizi hem de MAKİ’yi eskitti o sayfalar da kalktı.
Eserlerinizi yazarken nelerden esinlenirsiniz?
Bazen bir olay bütün bedenimi sarar yazmalısın der ve bir bakmışım ki yazmaya başlamışım. Bir gün gazetede bir yazı okudum. Tarlasının kenarında duran boru artıklarını (Kısa Boruları) evine götürmüş ve toprak damına yağan yağmur sularını evine almış bu borular ile. Köylülerden istemeyenler ya da kıskananlar şikayet etmişler ve adamın yargılanmasına sebep olmuşlar. Hakim bu boruları ne ile taşıdın diye sormuş o da eşeğimle hakim bey demiş. Eşeğe devlet adına el konulmuş ve devletin de böylece bir eşeği olmuş. ”Devletin Eşeği“ öyküm böyle ortaya çıktı. Şiirlerimde de böyle içimi ezen bir konu olursa yazarım. Sevdiğim bir şey ya da biri olursa yazarım. Vatanım tehlikedeyse yazarım.
Bir hikâyeyi yazmaya başlarken ilk olarak nereden başlarsınız? Örneğin; karakterleri önceden hazırlar mısınız yoksa sonradan mı şekillenir?
Yukarıda yazdığım gibi olaylar kendiliğinden gelişip kahramanlar kendiliğinden ortaya çıkabiliyor. Bazen de kurguluyorum. Gerekmedikçe detaya inmiyorum okuyucuya bırakıyorum. Kahramanın gözlerinin yeşil olmasının pek önemi olmayabilir. Ama illa da yeşil gözlü olmanın konuda önemli bir yeri varsa belirtirim. Şöyle diyelim: Bazen kurgu bazen olayın gereği gibi oluyor.
Yazarken sizi en çok heyecanlandıran eseriniz hangisi?
Şiir. “Ben Babama Benzemiyorum” “Mersin Gözlüm” “Tek Milletiz Biz” şiirlerim çok etkilemiştir.
Yazın hayatına yeni başlayan gençlere neler tavsiye edersiniz?
Gençler ben yazdım bitti demesinler. Yazdıklarını deneyimli ya da yaşıtlarıyla paylaşıp fikir alsınlar. ÇOK OKUYUP AZ YAZSINLAR.. ”Ben Babama Benzemiyorum” şiirim 30 yılda bitti. Eskiden mektuplar yazardık arkadaşlarımıza. Her mektuba kısa bir de şiir olabilirdi. Bu Şiirin bir bölümünü ortaokulda yazdım. Mektuplarla arkadaşlarıma gönderdim. Yukarıda söylemiştim ya defterim kayboldu diye. Yıllar sonra birkaç arkadaşıma sordum. Mektuplarımı saklamışlar. İçindeki şiirleri geri aldım ve 30 yıl sonra ekleme ve düzeltmeler yaptım yayınladım.
Son olarak en çok merak ettiğim soruyu sormak istiyorum. Kimsenin henüz görmediği, kendinize sakladığınız şiir ya da yazılarınız var mı?
Birçok şiir ve yazım var ama yayınlama olanağı bulamadığım için bende duruyorlar.
Kısa bir şiir ile veda edelim.
“Mutluluğun Resmini “çizecektim
gerçek yüzünü gösterseydin.
Ama hep öteki yüzünü gösterdin
resim de yarım kaldı, bende.
Söyleşi listene beni de aldığın için teşekkür ederim.
